La7 en de nieuwsvoorziening in Italië

(16-09-2012)

Onrust in medialand. Voor de zoveelste keer. Dit keer niet over een wetsvoorstel om de journalistieke vrijheid te beknotten, maar over de mogelijke plannen van Berlusconi's bedrijf Mediaset om een bod te doen op La7 (spreek uit La Sette), de zevende televisiezender van Italië.

La7 is op dit moment eigendom van de geprivatiseerde Telecom Italia en begon in 2001 met uitzenden. In de loop der jaren groeide de zender uit tot een naar Italiaanse begrippen behoorlijk onafhankelijk alternatief voor de door de politiek beïnvloede zenders van staatsomroep RAI en Berlusconi's Mediaset. Vooral nadat één van Mediaset's meest gezaghebbende journalisten, Enrico Mentana, na een conflict met zijn werkgever Berlusconi, overstapte naar La7. Hij is daar nu anchorman van het Achtuurjournaal en scoort hoog.

Mentana stapte op omdat hij, naar eigen zeggen, belemmerd werd in zijn editoriale vrijheid. Hij mocht niet uitzenden wat hij nieuwswaardig vond, maar moest buigen voor de wil van zijn baas. Nu presenteert hij een nieuwsprogramma dat met regelmaat rond de 8% van de kijkers trekt (ongeveer 2 miljoen mensen). En dat is een goede score.

Maar er is meer aan de hand. Door het verstikkende politieke klimaat bij RAI en Mediaset is de ene na de andere coryfee van de Italiaanse televisie overgestapt naar La7. Vooral die journalisten die met hun kritische berichtgeving een luis in de pels waren geworden van het establishment (zowel links als rechts). Dat heeft geleid tot vaak interessante en, wederom naar Italiaanse begrippen, objectieve discussieprogramma's. Zoals het dagelijkse Otto e Mezzo met ex-RAI journaalpresentatrice Lili Gruber. Een journaliste die weliswaar haar eigen mening niet onder stoelen of banken steekt, maar die aan vriend en vijand de lastige en prikkelende vragen stelt die bijna geen journalist hier ooit durft te stellen.

Ook blinkt La7 uit door iets te doen wat geen enkele andere Italiaanse zender doet. Kritische films uitzenden met bijbehorend commentaar van de alom aanwezige Mentana. Documentaires als Videocracy (over de macht van de media), Draquila (over de nog immer niet gestarte wederopbouw van het door aardbevingen verwoeste L'Aquila) en Silvio Forever (over Berlusconi).

Ben ik een fan? Jazeker, al zap ik bij de oeverloze schreewdiscussies in de vele praatprogramma's vaak weg. Ook bij La7 weten ze hoe je het publiek kunt manipuleren. Maar de zender is en blijft een baken van objectiviteit temidden van een zee van leugens en omissies.

En nu staat La7 dus te koop. Zo'n zeven maanden voor de parlementsverkiezingen. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat juist Berlusconi nadenkt om er een bod op te doen. La7 kopen, de zender ontmantelen en de frequenties gebruiken om Mediaset uit te breiden. Hoe aanlokkelijk is dat vooruitzicht wel niet? En hij zou het ook mogen. De door zijn eigen regering in elkaar geknutselde mediawet staat hem toe tot 20% van het marktaandeel in handen te hebben. Mediaset bezit 13%. De kleine La7 kan er nog prima bij.

Gelukkig zijn er nog meer potentiële kopers. Of Mediaset daadwerkelijk een bod gaat doen, valt ook nog te bezien. De financiële situatie waarin het bedrijf verkeert is allesbehalve rooskleurig. En ook is het nog steeds onduidelijk of Berlusconi zich wederom kandidaat zal stellen voor het premierschap. Op dit moment kijkt hij de kat uit de boom.

Mentana heeft ondertussen al aangekondigd dat als Mr B opnieuw zijn baas wordt, hij meteen weer opstapt. Al zal dat eerder een stimulans voor zijn oude werkgever zijn om een bod te doen dan er maar van af te zien.

 

Geef een reactie



4 naar boven